Temat: Kłótnie w związku

bzdura, co jest fajnego w kloceniu sie, chyba, ze ktos jest z natury klotliwy  iszuka zaczepki tylko. 

jak ktos lubi, to czem unie, tylko po co roztaczać takie teorie na inne związki?

co do namietności, jak mnie ktoś wkurw*a, to mam ochotę żeby zniknął z powierzchni ziemi a nie wyladował w moim łożku. 

Zależy jak się kłócą i co przez to autorka rozumie. Kiedyś szłam za parą, którą się kłóciła na zasadzie: spier..., no to spierd... Zawsze jest jakaś różnica zdań, pytanie jak ludzie komunikują się ze sobą.

To samo mialam napisac 😁

Wiecej klotni mialam z Ex w ciagu tygodnia niz z obecnym mezem w ciagu prawie 10 lat zwiazku

nie

bzdura wyssana z palca. My się z mężem dobraliśmy bardzo dobrze a i tak się czasem kłócimy. Każde z nas jest indywidualnie myślącą osobą i zdarza się nam mieć odmienne zdania na pewne tematy. Do tego czasem dochodzi zmęczenie obowiązkami, więc i kłótnie się zdarzają. Poza tym kłótnia czasem wprowadza takie oczyszczenie atmosfery. Ważne, żeby umieć po kłótni pogadać i problem rozwiązać a nie strzelić focha a po tygodniu zacząć rozmawiać jakby nic się nie stało a sprawa nadal wisi w powietrzu i czeka na kolejną kłótnię. Ja bym się raczej zastanawiała dlaczego ludzie się nie kłócą w związku? Bo w to że mają identyczne zdanie w 100% przypadków nie uwierzę. Zazwyczaj po prostu jedna osoba ulega żeby mieć święty spokój albo faktycznie mają na siebie wywalone i ich po prostu nie rusza co ta druga osoba mysli czy robi. Najgorsze są skrajności moim zdaniem - albo kłótnie o wszystko, dla zasady i robienie jazd o pierdy na skalę światową, albo w drugą stronę - totalny marazm w związku, mijanie się, nie rozmawianie ze sobą więc i nie ma się o co pokłócić. 

ja z obecnym partnerem przez pierwsze 8 miesięcy w ogóle się nie kłóciłam, sprzeczek też nie było, po prostu jak coś komuś nie pasowało to siadaliśmy naprzeciw siebie i rozmawialiśmy. Niestety teraz jesteśmy prawie 2 lata razem i nie potrafimy rozmawiać. Mamy takie trzy tematy rozmów, które zawsze kończą się kłótnią i cichymi dniami. Nie wiem czemu, ale my nie potrafimy już tak jak na początku znajomości usiąść i porozmawiać. 

Dobrze napisane!  Do tych trzech punktów można dodać jeszcze jeden - oboje są przemęczeni, zawaleni obowiązkami i przez to stają się bardziej drażliwi niż zwykle. Gdy sytuacja się uspokaja wszystko wraca do normy :)

Pewnie zależy jakie kłótnie. Spiny są w każdej relacji międzyludzkiej, zwłaszcza jeśli mieszka się razem. Moje małżeństwo jest mega udane, ale czasem się na siebie wkurzamy (a to skarpety pod łóżkiem, a to 10 alarmów o 5 rano...). Sęk w tym, że to nie są całodniowe awantury. 

No i na pewno nie byłabym z kimś, z kim kłóciłabym się o kwestie światopoglądowe. O politykę, podejście etyczne, poglądy na związek, etc. To by znaczyło, że związek nie ma sensu. 

Jak się ze sobą nie zgadzamy to przegadujemy dany temat, zamiast rwać szaty i wrzeszczeć. Co w tym takiego niezwykłego? Różnica zdań nie musi automatycznie przerodzić się w kłótnie. Ich brak nie wynika z pełnej zgodności, ustępowania dla świętego spokoju czy tego, że komuś już nie zależy. Wynika z umiejętności rozmowy, niewyładowywania swoich problemów na partnerze i nie wiercenia sobie wzajemnie dziur w brzuchu o byle pierdołę.
Spiny, o których napisała LessLessLess są normalne, ale krzyki, obrażanie się, ciche dni i wszelkie przejawy braku szacunku, to nie jest norma. A tym są dla mnie kłótnie. Przerobiłam oba scenariusze związku i za nic w świecie nie chciałabym już być z kimś, kto musi prowokować kłótnie, żeby dojść do konsensusu.