Pamiętnik odchudzania użytkownika:
zakrecona_zona

Hej. Nadal jestem u rodziców. Tata w szpitalu. Dziś ma mieć dokładne badania i wyjdzie ile ma ognisk raka w mózgu. Jedno ma na pewno. Lekarze sugerują operacje ale tata nie chce się zgodzić bo to duże ryzyko niepełnosprawności po operacji lub paraliżu. Nie wiem co będzie dalej. Nie dopuszczam do siebie myśli że mogło by go nie być. Ale niestety ku temu to wszystko zmierza 😔 

Dziękuje za wsparcie wszystkim Wam. Bardzo to dla mnie dużo znaczy. 

Moja dieta nie idzie wcale. Na noc zjadłam pączka i pół czekolady. W dzień też nie było super. Ptysie na śniadanie do kawy czekolada. Masakra. Nie umiem nad tym zapanować. To smutne i przerażające jak tak dalej pójdzie dobije do setki... Ehh. 

Przyjechałam dziś go rodziców. Tata po ostatniej chemii czuł się źle problemy z głową zapominał się zawroty głowy zemdlał w sobotę. Dziś pojechał do szpitala na rezonans. Niestety wyszedł obrzęk mózgu i chyba przerzuty 😔 został w szpitalu. Jestem załamana.

Hej. Dziś zły dzień. Zwaliłam. Całkiem. Co zjadłam. 

1. Kawa z mlekiem. 3 jajka na twardo ketchup szczypior kromka chleba z masłem. 

2. Kawa z mlekiem. 2.5 pączka. 

3. Obiad. Warzywa na patelnię ryż pieczarki ser żółty. 

4. Kolacja. Saltka- mix sałat pomidor pół papryki żółtej filet z indyka ser żółty majonez łyżka. Parówka z indyka. 

Plus po kolacji paczka żelek. 

A teraz mi tak nie dobrze że mam ochotę wsadzić sobie palce i zwymiotować 🤦 

z plusów zrobiłam trening na brzuch i był 40 min spacer z dziećmi. 2.5 l wody wypite. 

Wczoraj mąż znalazł mój zeszyt w którym sobie zapisuje różne rzeczy głównie te z odchudzania założenia cele porażki i akurat było otwarte na stronie z porażka i się śmieje ze mnie że nie jestem konsekwentna itp. ehh 😔 

jutro wyjeżdżam do rodziców jak już wspominałam. Muszę zmienić na kilka dni klimat. Bo się duszę. Mam dość. I teściowa codziennie przychodzi masakra. Już mnie to drażni. Nie mogę czuć się swobodnie we własnym domu. To chore!! 

Usypiam dzieci i biorę się za pakowanie. 

buziaki.

Hej. Wczorajszy wpis podziałał na mnie oczyszczająco. Bo już dawno chciałam go zrobić. I dziękuję za komentarze. Mile przyjęcie. Macie rację. Trzeba się wziąć w garść. Iść do przodu. 

Dzis rano dzień się zaczął o 6. Jest mąż więc stwierdziłam że zrobię rano trening. A on się zajął dziećmi. I tak wpadła tabata 20 min. Potem kawa z mlekiem. Śniadanie koło 8 dopiero - 2 parówki kromka chleba razowego masło ketchup banan. 

Potem zrobiłam obiad. Poszliśmy z dziećmi na spacer. Po spacerze rosołek z makaronem mała miseczka. O 14:00 obiad kotlet drobiowy mały ryż dwie łyżki pieczarki smażone na maśle i surówka z marchewki jabłka z majonezem. 

Po obiedzie pojechaliśmy do miasta. Wróciliśmy jakoś po 16. Wypiłam kawę z mlekiem. A o 18 zjadłam kolację kromka chleba z masłem i plaster pasztetu z żurawiną i dwie łyżki surówki z obiadu zostało. 

woda ok 2 l. Ale jeszcze coś wypije do końca dnia. Uważam za udany dzień. Bez słodyczy. Tak spokojnie w środku. Bez ciągłego myślenia o jedzeniu. O dzisiejszy wieczór się nie boje bo jest mąż więc nic nie zjem. Ale jutro zostaje sama.

We wtorek jadę do moich rodziców na kilka dni więc ten wyjazd pomoże mi ogarnąć wieczorne i nocne jedzenie. Wiąże z tym duże nadzieje że takie 5 dni podziała jak odwyk. Oby! 

Hej. 

Wróciłam znowu. Trochę mi wstyd. Nie było mnie długo. A moja waga zamiast spaść znowu poszła w górę. Przekroczyłam 80 kg. Jest źle. Bardzo źle. Czuje się okropnie. Co się stało ? Znowu zajadanie stresu. Tym razem znowu problemy z mężem. Ale o tym innym razem. 

Ciągle się miotam. Szukam. Kombinuje. I nie wychodzi mi to na dobre. W planowaniu jestem mistrzem. Gorzej z realizacją. Jak już zaczęłam fajnie ćwiczyć to się rozchorowałam i przerwa ponad tydzień. Katar nadal został. 

Nie wiem co dalej będzie. Jak się ogarnąć. Piszę w zasadzie żeby mi ulżyło. Zawiodłam siebie. Jest mi smutno. 

Hej.  2 grudnia minął miesiąc jak wprowadziłam swoje nowe zasady i starałam się ich trzymać. Co moge powiedzieć ? Hym coś spadło głównie z wymiarów waga nic... Ale nie podjadam. Były ok wieczory może 3 w mc gdzie totalnie popłynęłam... Ale trzy w nie cały czas więc uważam to za sukces. 

pomiary wyglądają tak 

Hej. Dziś sobota mija spokojnie. Nadal w domu bo dzieciaki trochę kaszlą. Może starszy wróci do przedszkola. Zobaczymy. Dziś zrobiłam fajny trening. 30 min cardio. Jestem zadowolona. Ale okres się zbliża i już zjadłam 4 galaretki w czekoladzie... 🤦 Chyba zacznę post o 16 żeby jakoś wyrównać kalorie... Ale są takie dobre że nie mogę się oprzeć... 😭

Hej. Dziś kolejny dzień cały w domu. Wychodzę do pieca wynieść śmieci przynieść warzywa że spiżarni tyle jest mnie na powietrzu. Pogoda nie zachęca a i dzieciaki ciągle chore więc w domu z nimi siedzę. Jest lepiej. Od trzech dni jest lepiej. Mniej krzyczę. Dzieci jakby spokojniejsze. Wróciłam do lektury różowej książki jak mówić żeby maluchy nas słuchały. I kilka trików zastosowałam w życiu i pomogło 🤷🤣 widać coś jest w tych poradnikach. Ale trzeba się nauczyć mówić inaczej. Nie krzyczeć. Nie piętnować złego zachowania dziecka tylko przykuwać uwagę w dobrą stronę. Nie rozkazywać tylko dawać wybór. Wybór który mnie zadowoli a dziecku pozwoli podjąć decyzję bez krzywdzenia go. Nie karać a wyciągać konsekwencje chociaż w tym temacie są zdania podzielone bo autorzy książki twierdzą że dzieci nie odróżniają tego. Kwestia do przemyślenia. Ale ogólnie jest lepiej. 

przyklad z książki - rada nadaj głos ubraniom.

Dzis Bartek nie chciał się ubrać. Normalnie krzyczalabym za nim po domu żeby przyszedł i rzuciła groźbę że jak się nie ubierze to coś tam... Ale mądrzejsza troszkę mamuśka mówię tak "twoje spodnie też chcą z tobą pobiegać". Uwaga mojego syna wróciła. Szybko się przybiegł ubrać i biegał sobie dalej po korytarzu :) sukces! Czasem trzeba się wspomóc mądrym słowem bo z tej codzienności rutyny człowiek dziczeje. 

Wczoraj udało mi się zrobić trening w dzień. Co prawda pół bo się syn obudził. Ale zawsze coś. Jutro spróbuję zrobić cały zaraz jak usnie. Diety nie mam. Jak wiecie jem w sumie to samo. Tyrzymam post i pilnuje wody. Może w nd się zawaze. Chociaż mam 24 DC i @ za 4 dni więc nie wiem czy jest sens ? Wyższa waga mnie załamie. A po brzuchu widzę że coś spada.... 🙄🤪 

Hej. Nie było mnie kilka dni ale to nie znaczy że odpuściłam. Wręcz przeciwnie. Codziennie trzymam się swoich założeń. Chociaż do kawki jak chce to zjem herbatnika czy jedna zelke. Nie żałuję już. Ale robię sobie posty. Średnio od 17-18 do 7-8 a ostatnio od 16:30 do 10:30! Ale to wyjątkowo bo byłam z dziećmi u lekarza i się przeciągnęło. No właśnie znowu chore. Ale jest nadzieja że starszy wróci od poniedziałku do przedszkola. Zobaczymy. 

Co u mnie? Ostatnie dni masakra. Dużo nerwów za dużo krzyku dużo płaczu moje wybuchy. Obnażylam swoje uczucia przed wszystkimi i ulżyło. Teściowie mąż zobaczyli jak mi źle jak mi ciężko z dzieciakami jak nie radzę sobie z nimi i pomogło! Dziś miałam tak spokojny fajny dzień jak już dawno nie pamiętam kiedy. I spojrzałam na moje dzieci inaczej. Już nie jak diabły robiące mi na złość tylko jak na fajnych dwóch chłopaczków ciekawych świata kochanych i szczęśliwych 😍 mam nadzieję że będzie lepiej. I jakoś uda mi się moje nerwy uspokoić. Może jakieś suplementy ? Polecacie coś bez recepty? Niestety do lekarza nie mam jak się wyrwać... 

nie wróciłam jeszcze do ćwiczeń. Katar dopiero dziś odpuścił. Więc może od jutra zacznę lekkie ćwiczenia ? Taki mam plan ;) 

Hej. Kolejny dzień za mną. Dziś minęło mi szybko mimo że starszy nie poszedł do przedszkola bo znowu katar... Ehh. Jakoś tak a to sprzątanie piec zabawa obiad i tak zleciało. Obylo się bez większej afery. Wykurzyl mnie bo wchodził na stolik i wywalił mi kwiatka z parapetu... Ale mój foch potem jego przepraszam i rozmowa i było już ok. 

dzis rano wpadł mi w ręce centymetr i z ciekawości się zmierzyłam. Byłam w szoku że coś spadło. 

2.11/12.11

talia 84 / 82.5 cm 

brzuch 97 / 96 

biodra 107 / 105.5 cm 

udo 64,5 / 64 cm 

Cwiczyc nie ćwiczyłam może dwa razy bo mam od tygodnia katar i kaszel trochę więc nie robię nic. Trzymam się mojego pomysłu na jedzenie i postu już ponad tydzień i jakoś to daje efekty ,😍 

Czytam Wasze pamiętniki. Bardzo to smutne że aż tyle z nas jest nie rozumiana. Że nie dajemy rady z codziennością. Małe dzieci. Dom. Zbędne kilogramy. Brak wsparcia męża. Kurcze co się dzieje??!!?? Czemu tak ludzie się nie umieją dogadać. Oczywiście w tym smutnym worku jest także moje małżeństwo. Ja nie mam tu ideału. Ale zastanawiam się do czego to zmierza ? Czemu facetom tak ciężko okazać zrozumienie że kobieta siedząca w domu z dziećmi też ma prawo być zmęczona. Że nie ma ochoty na seks po całym dniu awantur darcia się o wszystko... Mąż który nie widzi co się dzieje. Nie zrozumie. A niestety tacy są w większości faceci. Czy to wróci rozpady związków/ małżeństw ? Jak żyć z kimś kto cię nie docenia ? Nie rozumie. Nie wspiera ? I czemu my matki żony nie mamy odwagi się przyznać przed bliskimi przed mężem (ja też ) że jest coś nie tak. Że nie radzimy sobie. Że to nas przytłacza ? Ehh. Smutne.