Temat: Czuje sie gorsza od swojego partnera. Czy wy tez tak kiedys mialyscie?

Jestesmy ze soba dopiero kilka miesiecy. On jest francuzem i oboje mieszkamy w UK. Ja od dziecka mam problemy z samoakceptacja, jestem niesmiala, wstydliwa, nigdy mnie w domu nie chwalono i ogolnie mialam dosc ciezkie dziecinstwo o czym on nie wie. Od 2 miesiecy chodze na psychoterapie i zaczynam dostrzegac co robie zle, nad czym musze pracowac itp. No, ale nie w tym problem.

Chodzi o to, ze on ma normalna rodzine (moi rodzice sie rozwiedli kiedy mialam ok. 15 lat), z tego co mowi to raczej im sie powodzi. Pomagali mu finansowo ze studiami, interesuja sie nim mimo, ze ma 28 lat. Nie ma opcji zeby go nie bylo na swieta w domu itp. Ma swoj samochod, wspominal, ze ma oszczednosci itp.

Ja natomiast spalam sie ze wstydu na sama mysl o tym ze mialby kiedys poznac moich rodzicow, ktorzy wygladaja jak siedem nieszczesc, nie maja kasy, wola sobie wypic i zapalic papierosa niz wyremontowac dom, naprawic cieknacy dach itp.

Ja jakis czas temu zakonczylam dlugi zwiazek. Moj byly zabral samochod na ktory razem ciezko pracowalismy i nie oddal mi za niego ani zlotowki, oprocz tego zabral wiekszosc tych bardziej wartosciowych rzeczy, ktorych sie razem dorobilismy (tv, meble itp)

Ja nigdy nie mialam problemow z kasa a przez kilka ostatnich miesiecy zwiazku zuzylam wiekoszosc limitu na karcie kredytowej ktora teraz sama musze splacac. (przeprowadzka do nowego miasta, on nie mogl znalezc pracy itp)  Jest mi wstyd, ze mam dlug do splacenia. Wstyd mi, ze bylam tak naiwna. Czuje sie jak jakas idiotka, ktos slaby i niewart niczego. Moj obecny partner nic o tym nie wie, ale wspomnialam mu ze musze przystopowac z jedzeniem na miescie, wpadami na zakupy itp bo za kazdym razem lapie sie za glowe kiedy sprawdzam stan swojego konta. Nie wspomnialam mu o moich wizytach u psychoterapeuty chociaz bardzo bym chciala bo nie chce tego przed nim ukrywac, ale boje sie jego reakcji. Wiem, ze jest wyrozumialy i nic by mi nie powiedzial, ale boje sie co sobie pomysli i ze zacznie mnie inaczej traktowac. Z drugiej strony mysle sobie ze i tak bede musiala mu kiedys powiedziec (terapia ma trwac 1,5 roku) jesli mam zamiar z nim byc szczera wiec jego reakcja duzo mi o nim powie i bede wiedziala czy warto w ogole kontynuowac ta znajomosc.

On skonczyl studia i zajmuje sie IT. Dosc dobrze zarabia.

Ja zarabiam niewiele mniej od niego ale jestem niania i nie lubie mowic ludziom czym sie zajmuje. Wiekszosc jego znajomych jest po studiach i maja biurowa prace mimo tego, ze sa mlodsi ode mnie. Nigdy nie poszlam na studia bo nie bylo mnie na to stac. Mieszkajac w polsce dostawalam alimenty od rodzicow i musialam sie z nich utrzymywac (800zl) z tym ze nie placilam za dom bo mieszkalam u rodzicow. Rodzice nigdy nie przywiazywali uwagi do studiow (sami skonczyli tylko technikum/zawodowke) W uk skonczylam jedynie roczny kurs (childcare and early years education) i bardzo chcialabym studiowac, ale nawet zaoczne studia sa bardzo drogie (ponad £6000 rocznie) i nie wiem czy sobie finansowo poradze. Na rodzine nie mam co liczyc. Wiem, ze jesli nie zdobede jakiegos wyksztalcenia to bede sie czuc gorsza od innych a poza tym nie mam perspektywy na prace w przyszlosci (nie chce wiecznie bawic cudzych dzieci)

Czy wy czujecie sie gorsze od swoich partnerow z jakiegos powodu? mniejsze zarobki/gorsza praca lub wyksztalcenie/mniej zamozna rodzina lub taka z problemami itp?

Przepraszam, ze troche chaotycznie to wszystko opisalam..