Temat: Depresja - czy ktoś był w takiej sytuacji

Jeśli masz depresję to częścią tej choroby pewnie jest, że masz takie myśli, że się do niczego nie nadajesz. W każdej pracy są przyuczenia na początek. I w ogóle czemu musisz iść do pracy fizycznej? Wybierałabym na twoim miejscu jakieś biuro, straż w administracji. Jeśli praca fizyczna to z minimalnym kontaktem z ludźmi - typu magazyn, jakiś dyspozytor logistyczny itd. Ale na pewno nie jest tak źle jak o sobie piszesz. Osoby z depresją przeważnie mają jakieś problemy z obowiązkami. Jak się wyleczysz zobaczysz siebie realnie zamiast w ciemnych barwach

W mojej niemal zostałam bez pomocy.

Nie porównuj się z innymi ludzmi.  80% społeczeństwa nawet nie skończyłaby takich studiów, w tym ja.

Choroba odebrałaby ci jasność w odbiorze świata, widzisz tylko brak nadziei i rozpacz. Tak nie musi wyglądać życie.

Zgadzam się z Berchen, że życie nie kończy się na tym wcieleniu. Ja też mam tę 100% pewność.

Jeśli perspektywa duchowa nie jest Ci zupełnie obca, chcesz chociaż spróbować alternatywnej metody pomocy, poczytaj o "emotion code". To technika uwalniania emocji opracowana przez dr Nelsona, w Polsce to dopiero raczkuje. Jeśli chcesz to napisz na priv, mogę cię pokierować do praktyków, którzy zajmują się tym, że tak powiem "zdalnie". Mi to potężnie pomogło.

Z tym, że ja nie znam się za bardzo na sprawach biurowych, nawet nigdy nie wysyłałam listu.. Chociaż żadnej większej filozofii w tym pewnie nie ma.

Przez kilka lat walczyłem  z depresją, która wynikła z sytuacji w rodzinnym domu. Rodzicie codziennie powtarzali mi, że żałują, że się urodziłem, nazywali mnie pasożytem, doprowadzili do tego, że myśli samobójcze miałem na porządku dziennym jeszcze przez długi czas od wyprowadzki od nich. Przeszedłem przez terapię i leczenie farmakologiczne, obrałem sobie za cel stanie się najlepszą możliwą wersją samego siebie, żeby sobie udowodnić, że nie jestem taki beznadziejny, jakim mnie widzieli. Chciałem mieć super ciało i kupę kasy, chciałem stać się idealnym partnerem dla swojej przyszłej partnerki, żeby zbudować ciepły dom, którego nigdy w dzieciństwie nie miałem. 

Zamiast poddawać się chorobie, zacznij z nią walczyć. Podobnie jak ja, idź na terapię, weź leki, jeśli naprawdę głęboko w tym siedzisz i obierz sobie jakiś cel w życiu, do którego sukcesywnie będziesz dążyć. 

Stany depresyjne jakiś czas temu powróciły na skutek pojawienia się kilku niewłaściwych osób w moim życiu, więc postanowiłem uczestniczyć w pewnej terapii online, gdzie wstęp ma każdy, a odbywa się ona na Discordzie. Jeśli chcesz, to mogę podesłać Ci link, postawisz pierwszy krok ku lepszemu jutro. 

zalatw sobie papiery o stopniu niepełnosprawności. Chętniej cię przyjmą do każdej pracy bo dostaną na ciebie dofinansowanie 

no teraz to doradzilas - czy wiesz ze takie cos to juz ostateczna ostatecznosc, jesli naprawde nie ma szans wyjscia z jakiejs niepelnosprawnosci? Przeciez dziewczyny nie znasz, nie wiesz jak dlugo , jaki przebieg ma jej choroba, jakie historie kryja sie w przeszlosci. Przecez w wielu wypadkach sa to okresy depresyjne, kotre wczesniej czy pozniej mijaja - kiedys bardzo dobry lekarz, ordynator w szpitalu psychiatrycznym powiedzial mi - depresja moze przyjsc jak grypa i moze minac jak grypa - w sensie nagle i bez widoczego powodu.  A ty radzisz dziewczynie sie poddac , byc chora do konca zycia?

Przebyte studia naprawdę nie są definicją tego co można w życiu robić. To co mogę doradzić, to popróbowania różnych rzeczy. Domyślam się, że mając depresję ciężko jest dostrzec jakiekolwiek możliwości. Super, że masz jakieś wsparcie od rodziców (a to nie zawsze u wszystkich jest). Pomyśl albo spróbuj sobie przypomnieć, co kiedykolwiek sprawiało Ci jakąkolwiek przyjemność. Rzucam randomowo: kwiaty, porządki, dzierganie,rysowanie, układanie rzeczy, cokolwiek. I pomyśl, czy któraś z tych rzeczy, mogłaby przełożyć się na ewentualną pracę zawodową. Jeśli nie ma nic takiego - nic straconego. W każdym, serio - w każdym wieku - można zacząć całkowicie od nowa. Poszukaj, poszperaj w internecie. Może lubisz się kimś opiekować (strzelam), to w tym przypadku możesz być opiekunką osoby starszej. Uważam, że najważniejsze jest poszukiwanie i nie ma w tym nic złego.

Mogłabyś napisać czego się dokładnie dowiedziałaś podczas hipnozy? Gdzie przeprowadzałaś?