Temat: Chęć na słodycze

mam to samo :( od dwóch dni sie dzielnie trzymam i nic nie zjadłam słodkiego,ale wiem,ze to długo nie potrwa.Nie wiem co Ci poradzic, tu tylko i wyłacznie silna wola ma zastosowanie,ale ona zwykle jest za słaba,zeby sobie z tym poradzic.Próbowałam przejsc na zdrowsze,pomogło na jakis czas,ale i tak wrociłam do klasyki bo kocham

Wg mnie nie ma co schodzić do zera, bo prędzej czy później rzucisz się na słodkie. Raz w tygodniu w rozsądnej ilości można zjeść. Ja zamulałam żołądek wodą. Nieraz pomogła kanapka z dżemem na śniadanie. Często sięgałam po mieszkankę studencką - słodkie rodzynki też pomagały oszukać chętkę.

Robię sobie odżywkę białkowa - koktail

Suplementacja chromem

Odkąd się suplementuje- wit. B, D3, magnez, to nie czuję chęci. Ostatnio przeszłam na dietę z niskim IG, to całkowicie przestałam głód odczuwać- wytrzymuję długie okresy między posiłkami i bywa, że o kolacji muszę sobie przypomnieć.

Sama piszesz że tak naprawdę wcale nie chcesz przestać. I tu jest problem. Żadne rady nie pomogą.

Jeśli aż tak masz to nie rezygnuj całkiem, raz w tygodniu pozwól sobie na coś słodkiego. ;) lub rób sobie jakieś płatki z jogurtem naturalnym z odrobiną dżemu i owoców, zawsze to słodkie ale i zdrowe. 
Uważam też, że powinnaś porobić sobie badania. "Zbyt duża i częsta ochota na słodycze może być wynikiem choroby. Jedną z możliwości jest choroba nadnerczy. Problemy z nadnerczem mogą doprowadzać do braku równowagi kortyzolu, który pomaga w zachowaniu odpowiedniego poziomu glukozy we krwi." 
U mnie jest tak, że im mniej jem słodyczy tym mniej mam na nie ochotę, ale najgorzej to przetrwać ten pierwszy tydzień czy dwa 'detoksu' :D

raz, że badania - dwa, że cukier faktycznie uzależnia (stymulacja układu nagrody), a trzy... może pomyśl, czy słodkie przekąski nie dają Ci jakiejś emocjonalnej wartości? mam na myśli - jeśli czujesz aż taką przyjemność z ich jedzenia, to nic dziwnego, że kojarzysz jedzenie słodyczy z poczuciem szczęścia. ja bym się temu przyjrzała na Twoim miejscu i postarała się odzwyczaić mózg od takiego myślenia. to nie będzie łatwe, ale jest wykonalne - mówi osoba, która potrafiła zjeść cukier z cukierniczki, gdy przypiliło ;) jem właściwie codziennie coś słodkiego, ale malutkie ilości (w stylu: 1-2 herbatniki do kawy, albo kostka czekolady), ale jak się zdarzy, że nie ma nic w domu (albo nie mam ochoty), to po prostu nie jem i nie ma tragedii, nic nie ciągnie. nie wiem dokładnie, jak to zrobiłam; chyba po prostu gdy odnalazłam inne przyjemności, niż wcinanie słodyczy - to nagle to przestało być to tak kuszące. zapytaj sama siebie: w jakich momentach najczęściej sięgasz po słodkie? czy wtedy, gdy jest Ci smutno, gdy się nudzisz, gdy potrzebujesz pocieszenia, gdy jesteś zadowolona? może jest jakiś wspólny mianownik? 
PS wiem, że to co napisałam, może wydawać się "z kosmosu" - sama tak uważałam do niedawna. ale teraz, gdy od dwóch miesięcy wprowadziłam właśnie wspomniany sposób myślenia jestem aż zdumiona, jak bardzo dobrze to działa :P 

ja odkąd jem regularnie co 3h to nie mam w ogóle napadów na słodkie A wcześniej było wręcz odwrotnie